Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υψικάμινος η κοινωνικοοικονομική και πολιτική μελέτη του Αντώνη Χαριστού «Η επαναστατική αντι-βία στην ανατομία τού δικαίου: Ε.Λ.Α.-17Ν, η ταξική ανάλυση μιας προέκτασης».
Στη μελέτη του Αντώνη Ε. Χαριστού τίθεται επί τάτηπος το ζήτημα των αιτιών που οδήγησαν το πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης να αναμετρηθεί ένοπλα με το καπιταλιστικό σύστημα, σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ξεγυμνώνοντας τον ρόλο του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας από το δυτικό κεφάλαιο, και ειδικότερα το αμερικάνικο, τον βαθμό διείσδυσης των μηχανισμών εξουσίας στην καθημερινή αναπαραγωγή του κυρίαρχου λόγου, τη σημασία που απέκτησε η κατασκευή του ενδιάμεσου χώρου των μικροαστών, τόσο ως νοοτροπίας, όσο και ως οικονομικό πεδίο αναφοράς για τη στερέωση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης σε όλο το φάσμα της συλλογικής ζωής.
Παράλληλα, εξετάζεται ο συμβιβαστικός ρόλος των συνδικαλιστικών ηγεσιών και η προδοσία των Κ.Κ. (Κ.Κ.Ε. – «Κ».Κ.Ε. Εσ.) στην απονεύρωση του διεκδικητικού κινήματος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, οι εξαγγελίες, οι πράξεις και τα έργα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όχι μόνο στη διαταξική ενσωμάτωση των αιτημάτων της «αλλαγής», αλλά ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο ποδηγετήθηκε μία ολόκληρη προοπτική μεταβολής στα όρια του αστικού συστήματος δεσμεύσεων.
Τέλος, εξετάζεται το κρατικό μονοπώλιο της βίας, όχι μόνο στη φυσική του παρουσία (βλ. παραστρατιωτική οργάνωση της αστυνομίας – ΜΑΤ), αλλά στη μετατροπή του ριζοσπαστικού λόγου σε φιλολογικού τύπου αντιστοιχίες, δίχως πρακτικές εφαρμογές, διαμορφώνοντας ένα πρότυπο συλλογικής συνείδησης πλήρως νομιμοποιημένο στο νομικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους, καλύπτοντας ταυτόχρονα, μέσω της επαναστατικής φρασεολογίας, την απαραίτητη ενσωμάτωση των συλλογικών διεκδικήσεων στην ύπαρξη των ιδεολογικών αιτιών ύπαρξης των ίδιων αυτών συλλογικοτήτων.
Η επαναστατική αντι-βία δεν υπήρξε αυθόρμητη έκφραση απονενοημένων πράξεων ανθρώπων του περιθωρίου, όπως επιθυμούσε να κατασκευάσει ο κυρίαρχος λόγος των Μ.Μ.Ε., ούτε ετεροπροσδιορισμένη αναφορά μυστικών υπηρεσιών και ξένων κέντρων, αναδεικνύοντας ενδογενείς αντιθέσεις των πυλώνων εξουσίας. Αντίθετα, υπήρξε η αυθεντική θέση της εργατικής τάξης που αρνήθηκε τον συμβιβασμό, την υποτέλεια και τον καριερισμό στα αστικά όργανα διαχείρισης, θέτοντας ανάμεσα στην ηθική της αστικής εξουσίας και την ηθική του προλεταριάτου το όριο της ευθύνης έναντι της ιστορίας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.
Βιογραφικό
O Αντώνης Ε. Χαριστός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1988. Είναι φιλόλογος και δημοσιογράφος, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Είναι ο ιδρυτής του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, του οποίου διατελεί πρόεδρος, ενώ, παράλληλα, έχει εισηγηθεί, επεξεργαστεί και διαμορφώσει τους όρους της τεχνοτροπίας του «δομημένου ρεαλισμού» στη λογοτεχνία. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά. Ως κριτικός θεάτρου και λογοτεχνίας, δημοσιεύει τακτικά αναφορές σε διαδικτυακούς χώρους πολιτισμού και έντυπες εκδόσεις. Είναι επίσημος επιμελητής, ποίησης και πεζογραφίας, των εκδόσεων «Γράφημα», καθώς και διευθυντής των εκδόσεων «Υψικάμινος», επίσημες εκδόσεις του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος.
Είναι αρχισυντάκτης στο τριμηνιαίο «Λογοτεχνικό Δελτίο» όργανο του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, συλλογική έκδοση πεζογραφικού, ποιητικού και κριτικού λόγου αντίστοιχα. Αρχισυντάκτης των περιοδικών «Η σπορά», όργανο του Μετώπου Αριστερών Συγγραφέων. Έχει εκδώσει πέντε έργα πεζογραφίας, δύο θεατρικά έργα («Ο δακτυλογράφος» και «Έμπορος κατά συνείδηση»), καθώς και τις λογοτεχνικές μελέτες «Ο πεσιμισμός είναι ανθρωπισμός. Η περίπτωση του ποιητού Κώστα Καρυωτάκη» και «Η λογοτεχνία τής ευθύνης. Ιστορία και ταυτότητα στη λογοτεχνική κίνηση του ’30. Ο ρόλος τού Άγγελου Τερζάκη», ενώ συμμετείχε ως συγγραφέας και επιμελητής στην έκδοση του θεωρητικού έργου «Μανιφέστο.
Δυο σχολές τού ρεαλισμού» του Φιλολογικού Ομίλου. Ακόμη, είναι συγγραφέας του θεωρητικού δοκιμίου «Τί είναι ο δομημένος ρεαλισμός. Εισαγωγή στην τεχνοτροπία».
Ακόμη, έχει κυκλοφορήσει την ποιητική συλλογή με τίτλο «Φίλωνος & Νοταρά. Τα στιχάκια τής Τρούμπας, 1950-1970». Έχει επιμεληθεί το σενάριο και τα κείμενα στις ταινίες μικρού μήκους «Επιθυμώ», «Πολφός αίματος», καθώς και σενάριο-σκηνοθεσία στην ταινία μικρού μήκους «Ομ/φαλλός Κολπορραγίας». Είναι ο αρχισυντάκτης του ετήσιου τόμου επιθεώρησης τέχνης «Παράθυρο στην Τέχνη» του Φιλολογικού Ομίλου και του επίσης ετήσιου τόμου επιστημονικών μελετών «Κριτική τής κριτικής κριτικής» του τμήματος Φιλοσοφίας και Ιστορίας του Φιλολογικού Ομίλου. Επιπλέον, συμμετείχε ως συγγραφέας και επιμελητής στην έκδοση του θεωρητικού έργου «Οπλίζοντας τις κάμερες. Μανιφέστο τής Φράξιας Κινηματογραφιστών 2 Νοέμβρη», καθώς και των συλλογικών έργων «Πατησίων & Βερανζέρου γωνία. Αθήνα, 1960-1970», «Σιδηρά βελόνη στην ουρήθρα. ΕΑΤ-ΕΣΑ, 1967-1973», «Άφησέ με νἂρθω μαζί σου.
Σανατόριο Σωτηρία, 1902-1930». Τέλος, συμμετείχε ως συγγραφέας και επιμελητής στο έργο «Το φουστάνι τής Ευδοξίας», τεχνική και ιδεολογική ανάλυση της ομότιτλης ταινίας μικρού μήκους της «Φράξιας Κινηματογραφιστών 2 Νοέμβρη» (της οποίας υπήρξε σκηνοθέτης). Επιμελήθηκε ως ανθολόγος τους συλλογικούς τόμους «Στιγμές. Ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου» και «Η ποίηση στη ντιβάνι. Ανθολογία. Σωτήρης Παστάκας».
Τέλος, έχει εκδώσει τον τόμο επιστημονικής φιλοσοφικής μελέτης «Η βαρβαρότητα του διαφωτισμού. Ιδιοκτησία και αναγκαιότητα».
