Η Roma Gallery παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Νίκου Βισκαδουράκη με τίτλο «Ο καθρέφτης του κ. Χάιντ», σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης καθηγητή Μάνου Στεφανίδη, από τις 18 Νοεμβρίου έως τις 13 Δεκεμβρίου 2025.
Η έκθεση συγκεντρώνει μια επιλογή ζωγραφικών έργων διαφορετικών περιόδων και ενοτήτων στα οποία ο καλλιτέχνης διερευνά τη σχέση ανάμεσα στο φως και τη σκιά, το ορατό και το άδηλο, μέσα από μια συμβολική συνομιλία με τον κ. Χάιντ, το αρνητικό είδωλο του εαυτού, τη ρωγμή ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι.
Η ζωγραφική του Βισκαδουράκη αναμετράται με τη μορφή, το βάθος και το ψυχικό ίχνος, επιχειρώντας να επαναφέρει την ομορφιά ως ηθικό και υπαρξιακό αίτημα.
Όπως σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης, καθηγητής Μάνος Στεφανίδης, το ζητούμενο είναι :
«Να επιστρέψουμε στο κάλλος. Το απόλυτο κάτοπτρο του μέσα ουρανού…Αλλά με τους όρους του σήμερα. Να χωρέσει πάλι μέσα μας η ομορφιά του κόσμου. Και μάλιστα όχι η προφανής αλλά η άδηλη. Αυτή που κρύβεται στις σκιές και το σκοτάδι γιατί περιφρονεί τους διακοσμητικούς ναρκισσισμούς. Να αντλήσουμε ξανά τις βυθισμένες μέσα στο σκοτεινό φρέαρ, εικόνες. Χωρίς να φοβηθούμε το αδυσώπητο τους κάλλος».
Η έκθεση περιλαμβάνει μια αυστηρή επιλογή έργων από την επιτυχημένη έκθεση στην Κρήτη Ο καθρέφτης του κ. Χάιντ (Βασιλική Αγίου Μάρκου, 2025) με αναφορές σε προηγούμενες ενότητες εργασίας, όπως η Limen (Γαλλικό Ινστιτούτο Βερολίνου, 2014) καθώς και νέα έργα.
Στη νέα αυτή ενότητα έργων, ο «καθρέφτης» λειτουργεί ως θεωρητικό και ζωγραφικό πεδίο αναστοχασμού πάνω στη φύση της εικόνας και του εαυτού. Σχετικά με αυτό, ο επιμελητής της έκθεσης υπογραμμίζει ότι:
«Ο ζωγράφος, εκτός των άλλων, στις παρούσες, συμβολικές αυτοπροσωπογραφίες του δεν ταυτίζεται με τον δόκτορα Τζέκιλ που εκπροσωπεί τον πειραματισμό και το ρίσκο της νεοτερικότητας αλλά το αρνητικό του υποκατάστατο. Τον ψυχικό διχασμό. Την αδυναμία να ανήκουμε στο μέλλον χωρίς τις αρπάγες του παρελθόντος. Το τερατικό και το χθόνιο απέναντι στο ηλιακό και το υψηλό.
Για τον Στεφανίδη, το έργο του Βισκαδουράκη προτείνει μια αναγωγή της αισθητικής σε ηθικό αξίωμα, μια επιστροφή στην ομορφιά με κάθε τίμημα, «μήπως και σωθεί ο παραπαίων κόσμος».
