«Ο πλανήτης παράγει περισσότερα απ’ όσο χρειάζονται οι κάτοικοί του για να τραφούν, την ιδία ώρα που άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα»
Tην ίδια στιγμή που οι φυσικές πηγές εξαντλούνται από την υπερκατανάλωση στις ανεπτυγμένες περιοχές του πλανήτη μας, σε άλλες χώρες άνθρωποι πεινούν και παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες χωρίς να μας ενδιαφέρει επί της ουσίας η επιβίωση τους.
«Ο πλανήτης παράγει 4 δισ. τόνους τροφίμων αλλά κάθε χρόνο χάνονται τα μισά. Απλά δεν φθάνουν ποτέ στο πιάτο μας γιατί πετιούνται»
Το οξύμωρο είναι ότι ενώ στις αναπτυγμένες χώρες υπάρχει μεγάλη υπογεννητικότητα, στις φτωχές έχουμε το άκρως αντίθετο. Οι οικογένειες κάνουν πολλά παιδιά χωρίς να έχουν τροφή άλλα και τις υποδομές για να τα θρέψουν, φτάνοντας στην εξαθλίωση . Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ ο πληθυσμός της γης με τον σημερινό ρυθμό, μέχρι το 2075 θα φθάσει τα 9,5 δισ. Δηλαδή μέσα σε 60 χρόνια στον πλανήτη μας θα πρέπει να μπορούν να τραφούν 3 δισ. περισσότεροι άνθρωποι σε σχέση με το σήμερα.
« Για κάθε ένα πιάτο τροφής που φτάνει στο πιάτο μας πετάμε αναλογικά άλλα πέντε»
Στον πρωτογενή τομέα στην γεωργία, σκεφτείτε ότι αν καλλιεργούμε ρύζι ή πατάτες σε έκταση 10 στρεμμάτων, η σοδειά θα μπορεί να θρέψει 22 ανθρώπους το χρόνο. Αν χρησιμοποιήσουμε την ίδια έκταση για κτηνοτροφία, το κρέας θα μπορεί να θρέψει 2 ανθρώπους το αναφέρουμε γιατί απλά εμείς από αυτές της ποσότητες τροφής καταναλώνουμε το μισό περίπου αφού το υπόλοιπο πετιέται .
Μάλιστα με την χρήση νέων τεχνολογιών και μηχανημάτων στην αγροτική παράγωγη τα τελευταία 50 χρόνια, μας έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της σοδειάς, με επέκταση της χρήσης των αγροτικών γαιών μόνο κατά 12%. Με λίγα λόγια θα μπορούσαν να τρέφονται με αυτή την ποσότητα παραγωγής τροφίμων όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη χωρίς να έχουν την παραμικρή ανάγκη .
«Και εμείς απλά πετάμε την τροφή χωρίς δεύτερη σκέψη … »
Το ειρωνικό είναι πως το 1/3 από τα παραγόμενα γεωργικά προϊόντα του πλανήτη πετιούνται στο χωράφι επειδή το σχήμα τους δεν είναι σύμφωνα με αυτό που επιβάλει το μάρκετινγκ της εποχής. Παράλληλα ένα άλλο μέρος της χάνεται κατά την μεταφορά για διάφορες αιτίες.
Με τη βελτίωση στις διαδικασίες παραγωγής και στην καθημερινή μας αντίληψη θα εξοικονομήσουμε από 60 έως 100% περισσότερο φαγητό, το οποίο θα μας επιτρέψει να βοηθήσουμε όλους όσοι πεινούν στον κόσμο, αλλά και θα καλύψουμε τις ανάγκες του παγκόσμιου πληθυσμού.
Δεν νομίζετε πως έχει φτάσει εκείνη η ώρα που πρέπει να βρούμε και πάλι τη χαμένη μας ισορροπία. Απλά να αναγνωρίσουμε την αξία του φαγητού και να συνεργαστούμε αρμονικά όλοι οι λαοί του πλανήτη μας για να μπορούμε να θρέψουμε τις επόμενες γενιές μας.
